غزل

2020-09-21

دچپــــــا‌‌ومختـــــه ګـــــونګ  دکلي هر انسان پاته شو
دخـــــدای پــــــه کور کې پر نیمي باندې آذان پاته شو
 
دښکلو سترګو هم کمې شــــــو لـــــه دې جنــــــګه سره
له نجونو کلی ،له هوسیو مو دامان پـــــــاتــــــه شــــــو
 
دښمن ته موږ دواړه کمزوري شو وچې ویش مو وکړ
غشۍ مې ورور واخیست او ماته تش کمان پاته شو
 
دسپیرې مځکې سپیرو خاورو چې طلب کړه مرسته
زه تنها راغلمــــه او ستوري په آسمان پاتــــــه شـــــول
 
« درویــــشه » مــــــار او خــــــزانــــه دواړه له منځه لاړل
نه دوطن دبخیل ســــر او نــــــه ســــــامــــان پاتـــــه شــو.
۲۰ اګست  ۲۰۰۱