غزل

2020-11-04

وخته! زه به ژبه د اظهار شم ما به ووينې

ډېر ژر به له خوبه رابېدار شم ما به ووينې

 

هو! منم لرګى يم خو عبث مې هسې مه سېزه

ته شه هنر مند زه به سېتار شم ما به ووينې

 

تل به مزدور نه يمه او نه به تل مجبور يمه

کله خو به مينې ته وزګار شم ما به ووينې

 

پوې شوم ته له خپلو درواغجنو وعدو خوند اخلې

تنګ به اخر زه په انتظآر شم ما به ووينې

 

لا خو ساېر ځوان يم بې بنياده راته مه وايه

خداى(ج)به مې ابآد کړي زه به پلار شم ما به ووينې

 

١-٣-٢٠١٠ کوزه پښتونخوا کواټ