لنډې كيسې
پتنګ
لیکوال : هانس کرستین اندرسن پښتوکوونکی : یوسف هېواددوست دغه کیسه د ( هانس کرستین څوک و؟)د کتاب له متن څخه رانقل شوي چې پښتو ته راژباړل شوی پتنګ د یوې مینې په لټه کې و، او طبیعی ده چې یو کوچني ګل پسې ګرځېده ، ځکه نو باید پر ټولو ګل...
د روضې چهارشنبه
نن يې بيا زوى ته وينې اړخ په اړخ اوښتې. دشپې ناوخته راتګ يې د زوى خوى ګرځېدلى و. _((خدايه له دې زوى سره څه چل وكړم. په خبره مې خام پياز هم نه خوري )) له همدې خبرې سره كوټې ته ننوته او له ننوتو سره سم يې مېړه ته پام ش...
(( بلبل ))
لیکوال : هانس کرستین اندرسن پښتو کوونکی : یوسف هېواددوست هماغه شان چې پوهیږۍ ، په چین کې ، چینایي امپراتور دی .د هغه دربار او ګړي هم چینایان دي !دا کیسه کلونه وړاندې پېښه شوې ده ،له همدې امله په دې ارزي مخکې له دې چې هېره شي ، ی...
هغه زما لاسونه راکړه
پلار یی ډیر غریب سړی وو خو بیا هم یی پر خپله غریبی صبر درلود دری لورګانی او څلور زامن یی درلوده سهار به په مزدوری په سی له کوره ووت ماښام به ستنی دی د دو لاسو خواری باندی بوخت وو خدای باندی مهربانه سو په قریبانو کی یوه ورته وویل موټر درته ا...
د مور دعا
ليکوال - ډاکټر محمد افتخار کهوکهر ژباړن - نقيب احمد اتل ورځې تېرېدې، مګر ناروغي د ښه کېدو پر ځای نوره هم ډېره شوه، د اونۍ په پای کې د يوې سترې هستۍ پوښتنې ته له لاهوره سيالکوټ ته راغلم او بيا بېرته لاهور ته لاړم، دا د هغو ورځو خبره ده چې کله...
نیمګړی ارمان
دردونکې او رښتونې کیسه / زوړ او ټوټه ټوټه پیوند شوی پړونی به یې په سر و زړو کلوښو ته به یې د ربړه پینې لګولې وې ځیږه لاسونه یې وه ځکه چې د بې وزلي او بې کسي ډېره پرې زور وه ،خو د کلي پر ټولو ښځو او کلیوالو ګرانه وه ځکه فاطمه ابۍ مشره او مهربان...
ستړی منزل
صابر يو څه شيبه د خپل پلار قبر ته په ځير ځير وکتل . يو سوړ اسويلی يې ويست او له سترګو يې اوښکې روانې شوې خپل شليدلی او زوړ څادر يې د قبر تر څنګ د سپيرو خاورو پر سر هوار کړ , کيناست خپل خيرن لاسونه يې الهي دربار ته پورته کړل له سترګو يې د رابه...
د جشن درواغ
ماښام چې کور ته راغلم، نو ماشومان مې راته حيران شول. وړې لور مې په ترورتيا وويل: ـ پلاره! په دې بيرغ څه کوې؟ ـ لورې سبا ته جشن دی، دا مې د دې لپاره راوړی چې د خپل کور پر دېوال يې وځړوو. بلال په سپېڅلتيا پوښتنه وکړه: ـ پلاره! مېلې پکې شته؟ کېناستم...
ژوند وژونکي
دستړي ژوند له ناخوالو مې زړه خوړ ،په غمونوکې ډوب خونې ته ننوتم ،پرته له سلام اوکلام په يوه کونج کې د توشکې پر څنډه کېناستم ،لاس مې په مخ راکاږه سوړ اسوېلی مې بهر ته وشاړه ،مخامخ مې وکتل،ګورم چې زما لوري ته غټې غټې راګوري اوله خندا شنه ده ...
ډاکټره!
ناوخته له ښاره کور ته ستنېدم، تیاره وه، دوې مېرمنې د سړک په غاړه ولاړې وې، پزې يې په حجاب پټې کړې وې،يوه يې پېغله معلوميده، سترګې يې تکې تورې ځلېدلې. لاس يې راکړ، موټر مې ورته ودراوو، زړه نا زړه يې دروازه خلاصه کړه، خپل منځ کې سره وپوسېدلې، ما...